Vraag om kritiek en mensen worden kritisch. Vraag je niks, dan hoor je ook niks. Een lastig gegeven voor managers en beleidsmakers die voortdurend bezig zijn met veranderen en beslissingen nemen. Weet je zelf stiekem ook wel dat je ideeën en plannen niet 100% kritiekproof zijn, dan lonkt het perspectief om geruisloos en onopvallend door te gaan met waar je mee bezig bent. Geen slapende honden wakker maken. Wanneer je anderen expliciet gaat vragen op je voorstel te schieten dan weet je het wel. Kassa! Terug naar de tekentafel.
Bij het selecteren van een goede kandidaat is het niet anders.
Een degelijke en goed opgebouwde selectieprocedure beschouwen selectiepsychologen graag als een soort bastion tegen de willekeur. Systematisch te werk gaan. Tijd nemen, oprechte aandacht. Niet alleen afgaan op een eerste indruk. Methodiek en structuur in het gesprek, meerdere personen die hun oordeel geven. Een assessment. Allemaal maatregelen om zeker te weten dat je met de beste naar huis gaat. Een goede selectieprocedure is met meer zorgvuldigheid omgeven dan de gemiddelde start van een relatie in het liefdesleven van twintigers.
Desondanks is het allesbehalve een lineair proces. Van de eerste brieven en cv’s tot aan het tekenen van een arbeidscontract is er een lange, smalle weg die door alle partijen met zorg moet worden bewandeld. Onderweg zijn er minstens twee mysterieuze krachten aan het werk waardoor elk gesprek en elk contact het uiterste vraagt van je voorstellingsvermogen, je oplettendheid en de scherpte van betrokkenen.
Mysterie 1: alle betrokkenen worden verleid het perspectief van de bestaande organisatie, de huidige staat van het bedrijf en de teamleden, te verlaten. Naarmate we meer en meer kandidaten hebben gezien, gesproken en ervaren vergeten we wie er nu werken bij de organisatie waarvoor we selecteren. Vergeten we wat de bestaande cultuur is en wordt een idool gecreëerd die moet gaan functioneren in een ideale wereld…
Mysterie 2: kandidaten, opdrachtgever en adviseur raken in de ban van oppervlakkige aantrekkingskracht en kleine ergernissen. Systematiek of methodiek beschermt soms maar nauwelijks tegen de kleine, opvallende geuren, woorden, bewegingen en blikken die allesoverheersend kunnen worden ondanks het feit dat we nog zo met elkaar afgesproken hadden dat we daar niet te veel aandacht aan zouden geven…
In twee volgende columns wil ik de beide mysteries ontrafelen en wil ik een ieder die bezig is met zoeken naar de beste nieuwe professional voor de eigen organisatie bewapenen en behoeden!
Ton Modderman